[Ecohoon] Gewoon mijn eigen verhaal schrijven

De laatste tijd ben ik veel in aanraking gekomen met lezingen en boeken van schrijfster Song Gil-yeong (송길영), en de gesprekken daaromheen. Haar kernboodschap is: ‘aangehaald worden als jezelf’. Het gaat erom dat je niet wordt aangesproken als ‘iemand die…’, zoals ‘verkoper Lee Sang-hoon’, maar als ‘Lee Sang-hoon, die verkoopt’.

Het is een belangrijke boodschap, want AI bedreigt onze banen. De economische recessie en het lage geboortecijfer maken de toekomst onzeker, waardoor het voortbestaan van onze beroepen op het spel staat. Daarom is mijn eigen waarde zo belangrijk geworden.

Tegen deze achtergrond vraag ik me af: welk verhaal moet ik vertellen? Welke expertise moet ik inzetten om mezelf te laten zien en als ‘ik’ te worden erkend? Ik observeer op sociale media en online welke expertise mensen benadrukken en welke verhalen ze delen. En dat terwijl ik worstel met de serieuze existentiële vraag: hoe overleef ik dit?

Ook ik worstel hiermee. Ik maak me er ernstige zorgen over. Maar hoe meer ik nadenk, hoe meer ik mezelf vergelijk met anderen. Die anderen doen het zo goed, hebben zulke bijzondere expertise… waarom heb ik dat niet? Zij hebben zo’n prachtige schrijfstijl waarmee ze de harten van mensen raken… waarom beheers ik die techniek niet? Zij hebben al talloze volgers en creëren daarmee toegevoegde waarde… en wat doe ik eigenlijk?

Het antwoord op deze innerlijke vragen is: gewoon mijn eigen teksten schrijven. Gewoon mijn eigen leven leven. Ik hoef het niet aan iemand te bewijzen, mezelf niet te bewijzen of het per se te laten zien. Het is voldoende om mijn oprechte verhaal en mijn ware ik te laten zien.

Sommige mensen verdienen hun brood met schrijven, anderen niet. We hoeven dat niet allemaal te doen. We kunnen leven met de talenten die we hebben gekregen. Ik heb besloten om mijn teksten, mijn ik en mijn gedachten te waarderen.