Tussen leven en dood

Het leven is echt onvoorspelbaar. Onlangs vond er een auto-ongeluk plaats in de buurt van het stadhuis, waarbij verschillende mensen om het leven kwamen. Ze waren tussen de 30 en 50 jaar oud, mensen die nog veel te doen hadden in deze wereld, mensen die nog volop van het leven moesten genieten. Het is echt tragisch.

Door dit ongeluk ben ik dankbaar dat ik leef. We weten nooit wanneer we doodgaan. Mensen denken dat het vanzelfsprekend is dat je oud wordt en sterft, en ik dacht dat ook. Maar dat hoeft niet zo te zijn.

We leven altijd met de mogelijkheid van de dood. We kunnen overlijden tijdens het wandelen, autorijden, vliegen of zelfs tijdens het eten. Het is een kleine kans, maar elke activiteit brengt de mogelijkheid van de dood met zich mee.

Daarom moet ik er vandaag alles aan doen. Ik denk wel eens 'ach, als ik doodga, dan ga ik dood', maar ik wil toch elke dag mijn best doen. Als je denkt dat het niet uitmaakt als je sterft, is er geen reden om iets te doen. Maar ik heb doelen en dromen, en ik heb een reden om te leven, dus ik zal vandaag mijn best doen om die stap voor stap te realiseren.

Ik ben dankbaar dat ik dingen kan doen, dat ik leef en dat mijn bestaan geen verdriet brengt aan de mensen om me heen. En met die dankbaarheid zal ik mijn best doen.