Ontmoeting met een kerkgenoot - Zelfvertrouwen & Uitdaging

Ik had wat vrije tijd en ben met een kerkgenootje een kop koffie gaan drinken. Ik ben een soort van 'kerkbroer' (?), dus ik zorg wel voor de mensen in de kerk. Een van hen, een broertje die zowel maatschappelijk als kerkelijk met wat uitdagingen kampt, heb ik ontmoet en gesproken.

Ik vind het een waardevolle bezigheid om iemand advies te geven. Het is immers een teken dat ik in de ogen van anderen ben gegroeid en veel ervaring heb opgedaan. Soms kan dit echter ook een zwakte zijn.

Sinds mijn studententijd doe ik aan mentoractiviteiten en ook als ik naar mijn enneagram kijk, ben ik iemand die het fijn vindt om anderen te helpen. Daarom heb ik de neiging om als eerste mijn hulp aan te bieden. Ik heb mezelf echter ook wel eens betrapt op het geven van ongevraagd advies, wat tot een sterke afwijzing van de ander leidde en zelfs tot conflicten.

Die ervaring heb ik als les meegenomen en ik ben voorzichtiger geworden in het geven van advies. Ik probeer alleen hulp te bieden als de ander erom vraagt. Ook bij de vriend die ik vandaag heb ontmoet, ben ik voorzichtig te werk gegaan. En hoewel ik misschien een beetje als een betweter overkwam, heb ik mijn best gedaan om hem aan te moedigen.

De belangrijkste punten die ik heb overgebracht, zijn ten eerste 'zelfvertrouwen' en ten tweede 'durven'. De vader van Son Heung-min, Son Woong-jung, zegt tegen de kinderen die bij hem voetballen: "Mannen zijn wat? Zelfvertrouwen! De muur van het wereldvoetbal is helemaal niet hoog!" Juist, laat met zelfvertrouwen zien wat je hebt geleerd en wat je hebt meegemaakt. Als je geen zelfvertrouwen hebt, ben je niet in staat om je capaciteiten volledig te benutten.

Als je niets doet, gebeurt er niets. Zelfs als je iets wilt doen of wilt proberen, gebeurt er niets als je het niet aandurft. Je moet ergens tegenaanlopen, ook als je het niet goed kunt, om te ontdekken of je het wel goed kunt of of je het leuk vindt. Persoonlijk vind ik dat als je verliefd bent, het beter is om je gevoelens te uiten, ook al word je afgewezen en vrees je de ander te verliezen. Het is beter om je gevoelens te uiten en erachter te komen wat de ander voelt, dan om uit angst voor afwijzing of schaamte geen stap te zetten en er later spijt van te krijgen.

De tijd van vandaag heeft me laten zien dat ik een goede mentor kan zijn, en ik ben dankbaar dat mijn broertje mijn verhaal heeft aangehoord en het wil toepassen. Ikzelf heb door het geven van hulp ook weer de kans gekregen om mezelf te evalueren en mijn doelen voor ogen te houden. Het was een waardevolle ervaring. Hopelijk krijg ik in de toekomst nog meer kansen om mijn verhaal te delen en mensen te motiveren. Ik moet ook blijven werken aan mijn ontwikkeling om een behulpzame persoon te worden.

https://youtube.com/shorts/yG8zCumed9A?si=_16vRTMLqxohG2cd