[EkoHun] Pułapka porównań

Może piszę ten tekst, ponieważ posiadam coś, czego inni nie mają. Jednakże jestem też kimś, kto czegoś brakuje w porównaniu do innych. Dlatego chciałbym podzielić się moimi przemyśleniami na temat "porównywania".

Nie wiem, czy tak jest na całym świecie, ale w społeczeństwie koreańskim porównania są bardzo częste. Muszę mieć więcej niż ty. Dlatego, jak mówi stare koreańskie przysłowie: "Jeśli kuzyn kupuje ziemię, boli mnie brzuch", ciągle porównujemy się do innych i uważamy, że musimy posiadać więcej niż oni.

W społeczeństwach zachodnich, w przeciwieństwie do porównywania się z innymi, większe znaczenie ma własne myślenie, życie i szczęście. Miara tego szczęścia nie pochodzi z porównań z innymi. Wydaje się, że szczęście znajduje się w obecnej sytuacji, w życiu rodzinnym. Często nasze szczęście zaczyna się od pieniędzy. W końcu, pojęcie ziemi to również kapitał.

"Lepszy samochód niż inni, większy samochód, większy dom, olśniewające ubrania, biżuteria, torebki. A tamten kolega pracuje w dużej firmie, zarabia tyle i tyle, syn sąsiada pracuje w takiej a takiej firmie… a my, nasz syn, nasze życie, nasze konto, nasz dom, nasz samochód… to tylko tyle."

To są nasze myśli i narzekania. Martwię się, do kiedy i jak długo będziemy tak się porównywać. Ja również, pisząc ten tekst, narzekam dzisiaj. Chcę się uwolnić.

Co dziwne, zawsze porównujemy się tylko do tych, którzy są od nas bogatsi. Nie porównujemy się z tymi, którzy są biedniejsi, którzy nic nie mają. Nie myślimy o tych, którzy w Afryce czy Korei Północnej umierają z głodu. Oni też są ludźmi, po prostu urodzili się w trudnych krajach, a nie w Korei.

Porównując nasze życie z ich życiem, nie możemy nie być wdzięczni za to, co mamy. Czy oni mają Mercedesa? 32-metrowe mieszkanie? Pracują w Samsungu czy SK? Martwią się o to, czy będą mieli dziś choć ziarnko ryżu.

Porównywanie, które prowadzi do rozwoju i wzrostu – to bardzo dobrze. Jednak musimy uważać, aby to porównywanie nie przerodziło się w frustrację, rozpacz, chciwość, żądzę, kradzież, potępianie czy przestępstwa.

Mam nadzieję, że niezależnie od liczby obserwujących, niezależnie od tego, czy wiele osób czyta moje teksty, niezależnie od moich osiągnięć, będziemy wdzięczni za teraźniejszość, a ta wdzięczność pozwoli nam podnieść się i wzrastać, dzieląc się tym, co mamy, i szerząc pozytywną kulturę.