Pod koniec ubiegłego roku T1 wygrało finały Mistrzostw Świata League of Legends (Worlds), które odbyły się w Seulu. Dzięki temu T1 osiągnęło niesamowite osiągnięcie, jakim jest czteroletnie zwycięstwo w Worlds. Za ten sukces należy podziękować Fakerowi.

Faker jest żywą legendą League of Legends, która pomimo młodego wieku wiele osiągnęła. Stał się najlepszym graczem e-sportowym, posiadającym bogactwo i uznanie. Zwykle, gdy ktoś osiąga szczyt, staje się zarozumiały lub popada w rutynę, ale Faker nie jest taki. Wręcz przeciwnie, jest bardzo skromny, tak jak mówi przysłowie „im bardziej dojrzały ryż, tym bardziej pochyla głowę”. Wiele się od niego uczymy.

1. Faker może pochwalić się niesamowitym doświadczeniem: cztery zwycięstwa w Worlds, dziesięć zwycięstw w koreańskiej lidze League of Legends, dwa zwycięstwa w MSI i złoty medal na Asian Games. Ma zaledwie 28 lat. Jego pensja nie jest jawna, ale należy do najwyższych.

2. Faker nadal mówi, że gra mu sprawia przyjemność, a League of Legends jest dla niego przyjemnością. Minęło 10 lat odkąd zadebiutował jako gracz League of Legends, ale nadal czuje pasję do gry i jest bardzo utalentowany.

3. Może się zdarzyć, że gra mu się znudzi, a konkurencja zmęczy, ale on wdzięczny. Niedawno po meczu z zespołem KT, podczas spotkania z Bdd i Deft, Faker powiedział, że jest wdzięczny za możliwość stoczenia 100 meczów z tymi graczami. Podkreślił, że kiedyś chciał tylko wygrywać, a teraz docenia to, że może być zawodnikiem.

4. Komentator League of Legends, CloudTemplar (znany również jako Cltem), powiedział o Fakerze: „Trudno jest być numerem jeden, ale jeszcze trudniej jest utrzymać to miejsce, a najtrudniej jest wrócić na szczyt po upadku”. Faker przeżywał okresy świetności i przejściowych spadków, ale zdołał odzyskać swoją pozycję i powrócić na szczyt.

Jest młodszy ode mnie, ale bardzo wiele się od niego uczę. W pracy często byłem chwalony i doceniany, ale czasami stawało się to dla mnie trucizną. Byłem przekonany, że najlepiej znam się na wszystkim i wiem, jak to robić, więc nie rozumiałem, dlaczego inni nie słuchają się mnie. W myślach dominowały egoistyczne myśli, które uniemożliwiały mi pełne poświęcenie się zadaniu.

Często odczuwałem nie wdzięczność za to, że mogę pracować, ale raczej narzekanie na to, dlaczego muszę tu pracować. Ja także powinienem się starać i wytrwale dążyć do celu, ale często brakuje mi tego.

W obliczu nowych wyzwań zawodowych i konieczności kroczenia naprzód, widząc przykład Fackera, postanawiam konsekwentnie i sumiennie pracować i podejmować wyzwania. Obecnie jestem niedoskonały, dlatego muszę się starać, gdy będę najlepszy, nadal będę się uczyć, a gdy osiągnę szczyt, będę skromny i wdzięczny.