[เอโคฮุน] การเขียนเรื่องราวของฉัน

ช่วงนี้ได้ฟังการบรรยายและอ่านหนังสือของนักเขียน ซงกิลยอง (Song Gil Young) บ่อยครั้ง และได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับเขาเยอะมาก จุดสำคัญของเขาก็คือ การถูกเรียกขานว่า ‘ตัวฉัน’ นั่นคือ ไม่ใช่ ‘ฉัน’ ในฐานะคนที่ทำงานอย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ อีซังฮุน (Lee Sanghun) พนักงานขาย แต่เป็น อีซังฮุน (Lee Sanghun) และเป็นคนที่ทำงานด้านการขาย

นี่เป็นเรื่องสำคัญ เพราะว่า AI กำลังคุกคามงานของเรา นอกจากนี้ ด้วยภาวะเศรษฐกิจตกต่ำและอัตราการเกิดต่ำ ทำให้พลังขับเคลื่อนการเติบโตในอนาคตดูไม่ชัดเจน ส่งผลให้การดำรงอยู่ของงานของเราก็ตกอยู่ในอันตรายด้วยเช่นกัน ดังนั้นคุณค่าของตัวฉันจึงมีความสำคัญมากขึ้น

จากกระแสนี้ทำให้ฉันเริ่มคิดว่า ฉันควรจะพูดเรื่องอะไร ควรใช้ความเชี่ยวชาญด้านไหนในการนำเสนอตัวเองให้คนอื่นรู้จักและยอมรับ ‘ฉัน’ ฉันจึงเริ่มสังเกตว่าในโซเชียลมีเดียและโลกออนไลน์นั้น ผู้คนใช้ความเชี่ยวชาญด้านไหนและพูดคุยเรื่องอะไรกันบ้าง พร้อมกับความกังวลอย่างหนักว่าฉันจะเอาชีวิตรอดได้อย่างไร

ฉันเองก็กำลังคิดหนักเรื่องนี้เช่นกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ทำไมคนอื่นถึงประสบความสำเร็จได้ขนาดนั้น ทำไมคนอื่นถึงมีความเชี่ยวชาญที่พิเศษขนาดนั้น ทำไมฉันถึงไม่มีอะไรแบบนั้นบ้าง ทำไมคนอื่นถึงเขียนได้อย่างไพเราะและดึงดูดใจผู้คนได้ขนาดนั้น ทำไมฉันถึงไม่มีทักษะแบบนั้นบ้าง คนอื่นมีผู้ติดตามมากมายและสร้างมูลค่าเพิ่มได้แล้ว แต่ฉันกำลังทำอะไรอยู่

คำตอบในใจของฉันก็คือ แค่เขียนเรื่องราวของฉันก็พอ แค่ใช้ชีวิตของฉันก็พอ ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์หรือขอการยอมรับจากใคร แค่เผยให้เห็นเรื่องราวและตัวตนที่เปี่ยมไปด้วยความจริงใจของฉันก็เพียงพอแล้ว

บางคนใช้การเขียนหาเลี้ยงชีพ บางคนก็ไม่ใช่ เราทุกคนไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตแบบนั้น แค่ใช้ชีวิตตามพรสวรรค์ที่ได้รับมาก็พอ ฉันตัดสินใจที่จะรักการเขียน เรื่องราว ความคิดของฉัน