[Ekohoon] Sadece Benim Yazılarımı Yazmak

Son zamanlarda Song Gil-yeong yazarının konferanslarını dinliyor, kitaplarını okuyor ve bu konularla ilgili birçok hikaye duyuyorum. Onun temel noktası, ‘ben’ olarak anılmak. Bir iş yapan ‘ben’ değil, satış elemanı Lee Sang-hoon değil, Lee Sang-hoon ve satış yapan biri olarak anılmakla ilgili bir konu.

Önemli bir konu bu. Çünkü yapay zeka işlerimizi tehdit ediyor. Ekonomik durgunluk ve düşük doğum oranları nedeniyle geleceğin büyüme dinamikleri belirsizleşirken, işlerimizin varlığı da tehlikeye giriyor. Bu nedenle benim değerim önemli hale geliyor.

Bu akımlarda ben ne tür hikayeler anlatmalıyım, hangi uzmanlığımı kullanarak kendimi başkalarına göstermeli ve ‘ben’ olarak kabul görmeliyim diye düşünmeye başladım. Sosyal medyada, internette insanların hangi uzmanlıklarını kullanıp ne tür hikayeler anlattıklarını gözlemliyorum. Ve bu ortamda nasıl hayatta kalmalıyım diye ciddi bir varoluşsal kaygı taşıyarak.

Ben de bu kaygıyı taşımaktan uzak değilim. Ciddi olarak düşünüyorum. Ancak ne kadar çok düşünürsem, kendimi başkalarıyla karşılaştırıyorum. Şu insanlar çok başarılı, bu insanlar çok özel bir uzmanlığa sahipken neden bende böyle bir şey yok, şu insanlar muhteşem bir üslupla insanların kalplerini etkiliyorken neden bende böyle bir yetenek yok, şu insanlar çok sayıda takipçiye sahip ve bu sayede katma değer yaratırken ben ne yapıyorum?

İç dünyamın cevabı olarak, sadece kendi yazılarımı yazmalıyım. Sadece kendi hayatımı yaşamalıyım. Birine kanıtlamak, onay almak veya mutlaka göstermek zorunda değilim. Samimiyet dolu kendi hikayemi, kendimi göstermeliyim.

Kimisi yazı yazarak geçiniyor, kimisi geçinmiyor. Hepimizin illa böyle yaşamamız gerekmiyor. Herkesin kendisine verilen yetenekle yaşamalı. Ben kendi yazılarımı, kendimi ve düşüncelerimi sevmeye karar verdim.