Yaşam ve Ölümün Ortasında

Gerçekten de hayatımız öngörülemez. Son zamanlarda belediye binası yakınlarında meydana gelen bir trafik kazası sonucu birçok insan hayatını kaybetti. Yaşları 30'lu yaşlardan 50'li yaşlara kadar değişen, dünyada yapacakları çok işleri olan, tadını çıkarmaları gereken zamanları henüz çok olan insanlardı. Gerçekten üzücü bir olay.

Bu tür bir kazayı görünce, hayatta olduğum için minnettarım. Ne zaman ölümle karşılaşacağımızı bilemeyiz. İnsanlar yaşlandıkça ölmenin doğal olduğunu ve benim de öyle olacağımı düşünerek yaşar. Ancak bu her zaman böyle olmayabilir.

Her zaman ölüm olasılığıyla yaşıyoruz. Yolda yürürken, araba kullanırken, uçakla seyahat ederken, yemek yerken ölebiliriz. Olasılığı düşük olsa da, her şeyde ölüm olasılığı vardır.

Bu yüzden bugünümü elimden gelenin en iyisini yaparak geçirmeliyim. Sadece ölürsem oluruna bırakırım diye düşünmek yerine, her günümü elimden gelenin en iyisini yaparak geçireceğim. Ölmek her şeyin sonuysa hiçbir şey yapmaya gerek yok. Ancak benim hedeflerim ve hayallerim var ve yaşama sebeplerim olduğu için bugünümü elimden gelenin en iyisini yaparak, adım adım ilerleyeceğim.

Bir şey yapabildiğim için, hayatta olduğum için, hayatta olmamla çevremdekilere üzüntü vermeyişim için minnettarım ve bu minnettarlık duygusuyla elimden gelenin en iyisini yapacağım.